در سيستم‌هاي‌ بهداشتي‌ و درماني‌ به‌ خصوص‌ در بيمارستان‌ها مسايل‌ و مشكلات‌ ناشي‌ از سهل‌انگاري‌ها و عملكرد نامناسب‌ كاركنان‌ همواره‌ دامنگير مديريت‌ بوده‌ است‌. اين‌ مشكلات‌ شامل‌ موارد زير مي‌باشند درمان‌ اشتباه‌، تشخيص‌ نادرست‌ قطع‌ اشتباه‌ عضو، صدمات‌ عصبي‌ به‌ نوزادان‌ به‌ هنگام‌ وضع‌ حمل‌، كاركرد نادرست‌ تجهيزات‌، درآوردن‌ اشتباه‌ يك‌ عضو، جاي‌ گذاشتن‌ اسفنج‌ در محل‌ جراحي‌، عفونت‌هاي‌ مكتسبه‌ بيمارستاني‌ و...

             سؤال‌هاي‌ مهمي‌ كه‌ نياز به‌ پاسخ‌ دارد عبارتند از: چرا؟ چگونه‌؟ كجا؟ چه‌ وقت‌؟ چه‌ كسي‌؟ چه‌ چيزي‌؟

           

  مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ براي‌ سازمان‌هاي‌ بهداشتي‌ و درماني‌، چيزي‌ نيست‌ كه‌ تازه‌ مورد توجه‌ قرار گرفته‌ باشد. حدود چهار هزار سال‌ پيش‌، حمورابي‌ پادشاه‌ بابل‌ قوانين‌ تنبيهي‌ شديدي‌ را براي‌ پزشكاني‌ كه‌ موجب‌ مرگ‌ يا صدمه‌ بيماران‌ در اثر سهل‌ انگاري‌ مي‌شدند، در نظر گرفته‌ بود. به‌ عنوان‌ مثال‌ اگر پزشكي‌ در اثر سهل‌ انگاري‌ موجب‌ آسيب‌ رساندن‌ به‌ چشم‌ بيماري‌ شود بايد انگشتان‌ دست‌ وي‌ بريده‌ شود.

            

 مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ برنامه‌اي‌ براي‌ كاهش‌ وقوع‌ و شيوع‌ حوادث‌ قابل‌ پيشگيري‌ مي‌باشد. مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ عبارتست‌ از حصول‌ اطمينان‌ از اينكه‌ بيماران‌ خدمات‌ مورد نيازشان‌ را به‌ صورت‌ كافي‌(نه‌ زياد و نه‌ كم‌) در سطح‌ مطلوب‌ هزينه‌- اثر بخشي‌ از طريق‌ كاهش‌ يا حذف‌ حوادث‌ ناخواسته‌ بدست‌ مي‌آورند.

            

 مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ شامل‌ طراحي‌، سازماندهي‌، هدايت‌ و ارزيابي‌ يك‌ برنامه‌ جامع‌ براي‌ تشخيص‌ و تصحيح‌ فعاليت‌ها در مقابل‌ خطراتي‌ است‌ كه‌ ممكن‌ است‌ باعث‌ صدمه‌ به‌ بيمار، كاركنان‌ و يا منابع‌ سازمان‌ گردد و يا باعث‌ مسئوليت‌ قانوني‌ شود. هدف‌ اين‌ فعاليّت‌ عبارتست‌ از پيشگيري‌ از مشكلات‌ درمان‌ نظير نتايج‌ ناخواسته‌ درمان‌، اشتباه‌ در تجويز دارو، كاربرد نادرست‌ ابزار و تجهيزات‌، سقوط‌ بيمار، سرقت‌ اشياء شخصي‌ بيمار و... مي‌باشد.

 

منبع:

- مصدق راد، علی محمد. درسنامه سازمان و مدیریت تخصصی بیمارستان (۲)، انتشارات دیباگران تهران،  ۱۳۸۳