به‌ خاطر انواع‌ خدمات‌ خاص‌ و شرايط‌ خاص‌ حاكم‌ بر بيمارستان‌، مديريت‌ تخصصي‌ ويژه‌اي‌ بايد براي‌ اداره‌ فعاليت‌هاي‌ بيمارستاني‌ بكار گرفته‌ شود. همان‌طوري‌ كه‌ در صنعت‌ ضروري‌ است‌ تا مديريت‌ از مالكيت‌ انتزاع‌ يابد، در بيمارستانها نيز مديريت‌ بايد از درمان‌ بيمار براي‌ ارائه‌ خدمات‌ بهتر به‌ جامعه‌ جدا گردد. كارايي‌ به‌ تخصص‌ و انسجام‌ افرادي‌ بستگي‌ دارد كه‌ در بيمارستان‌ها كار مي‌كنند. اين‌ افراد متخصص‌ و ماهر در حرفه‌ هاي‌ خود ـ خواه‌ پزشكي‌ و خواه‌ مديريتي‌ ـ مي‌باشند و نمي‌توان‌ برتري‌ يك‌ جانبه‌اي‌ را در مورد آنها قائل‌ شد.تخصص‌ گرايي‌ تنها براي‌ مديريت‌ سازمان‌ بيمارستان‌ لازم‌ نيست‌ ، بلكه‌ براي‌ ارائه‌ انواع‌ مختلف‌ خدمات‌ پزشكي‌ به‌ بيماران‌ مورد نياز است‌.

به‌ خاطر توسعه‌ فزاينده‌ در علوم‌ و تكنولوژي‌ پزشكي‌، بيمارستان‌ها به‌ سازمانهاي‌ بسيار پيچيده‌اي‌ تبديل‌ شده‌اند. بنابراين‌ براي‌ دستيابي‌ به‌ سطح‌ عملكرد رضايت‌ بخش‌ به‌ مديريت‌ حرفه‌اي‌ نياز است‌. متأسفانه‌ اغلب‌ پست‌ مديريت‌ ارشد در كشور ما توسط‌ پزشكان‌ و جراحاني‌ كه‌ آموزش‌ رسمي‌ را در زمينه‌ مديريت‌ بيمارستان‌ دريافت‌ نداشته‌اند، اشغال‌ شده‌ است‌. عدم‌ آموزش‌ بنيادي‌ مديران‌ ارشد بيمارستان‌ها در زمينه‌هاي‌ اصول‌ اساسي‌ مديريت‌، فنون‌ جديد مديريتي‌، علوم‌ رفتاري‌ و ساير موضوعات‌ مرتبط‌ منجر به‌ بهره‌ وري‌ پايين‌ و گاهي‌ اوقات‌ عدم‌ بهره‌ وري‌ بيمارستان‌ها گرديده‌ است‌.

 

 همان‌ طوري‌ كه‌ پذيرفته‌ شده‌ است‌ كه‌ يك‌ وكيل‌ نمي‌تواند وظايف‌ يك‌ معمار را انجام‌ دهد، يك‌ اقتصاددان‌ نمي‌تواند يك‌ پزشك‌ هسته‌ اي‌ باشد و حتي‌ يك‌ متخصص‌ قلب‌ نمي‌تواند تنها با 6-4 هفته‌ دوره‌ كوتاه‌ مدت‌ آموزش‌ وظايف‌ يك‌ متخصص‌ زنان‌ و زايمان‌ را انجام‌ دهد، چگونه‌ بايد پذيرفت‌ كه‌ يك‌ متخصص‌ پزشكي‌ با چند دوره‌ كوتاه‌ مدت‌ مديريتي‌ بتواند به‌ يك‌ متخصص‌ علم‌ مديريت‌ تبديل‌ گردد.