مشكلات‌ ناشي‌ از سهل‌انگاري‌هاي كاركنان بهداشتي‌ و درماني‌ مانند تشخيص‌ نادرست، درمان‌ اشتباه‌ و قطع‌ اشتباه‌ يک عضو همواره‌ دامن‌گير بيماران بوده‌ است‌. حدود 16-10 درصد از بيماران بستري در بيمارستان‌ها دچار خطا يا عوارض ناخواسته مي‌شوند. كاركنان‌ سازمان‌هاي بهداشتي‌ و درماني‌ نيز به‌ خاطر ماهيت‌ كارشان‌ در معرض‌ مخاطرات‌ زيادي‌ قرار دارند. آن‌ها‌ همواره‌ در معرض‌ بيماري‌هاي‌ واگير، سموم‌ شيميايي‌ و بيولوژيكي‌، مواد سرطان‌زا، اشعه‌هاي‌ يونيزان‌ و غير يونيزان‌ و مخاطرات‌ ارگونوميك‌ واقع‌ مي‌شوند.

مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ از طريق به‌کارگيري فعاليت‌هاي برنامه‌ريزي، سازماندهي‌، هدايت‌ و ارزيابي به‌ شناسايي، پيشگيري و مقابله با ‌خطرات بالقوه مي‌پردازد كه‌ ممكن‌ است‌ به‌ كاركنان‌، بيماران و منابع‌ سازمان‌ آسيب وارد کرده يا باعث‌ مسئوليت‌ قانوني‌ براي مديران سازمان‌هاي بهداشتي و درماني شوند. مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ موجب‌ حداكثر استفاده‌ از منابع‌ محدود، حذف‌ دوباره‌‌كاري‌ها، توسعه‌ راه‌‌حل‌هاي‌ جديد براي‌ مشكلات‌ و توسعه‌ برنامه‌هاي‌ آموزشي‌ مي‌شود.

مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ عبارت است‌ از حصول‌ اطمينان‌ از اين‌كه‌ بيماران،‌ خدمات‌ مورد نياز خود‌ را به‌ اندازه كافي‌ (نه‌ زياد، نه‌ كم و نه غلط) در سطح‌ مطلوب‌ هزينه‌- اثربخشي‌ از طريق‌ كاهش‌ يا حذف‌ حوادث‌ ناخواسته‌ به‌دست‌ مي‌آورند. هدف‌ از مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ عبارت است‌ از کاهش اتفاقات، خطاها و شکايات و ارتقاي ايمني و تضمين کيفيت خدمات ارائه شده به بيماران.

كنترل‌ و مواجه‌ شدن‌ با خطرات احتمالي در حقيقت‌ پاسخ‌ سازمان‌ به‌ حوزه‌هاي‌ مهم‌ خطرزا براي‌ واكنش‌ مناسب‌ در مقابل‌ خطرات‌ احتمالي‌ است‌. كنترل‌ خطرات‌ احتمالي‌ يك‌ وظيفه‌ معمول‌ و اساسي‌ همراه‌ با برنامه‌هاي‌ مديريت‌ خطرات‌ احتمالي‌ است‌.

 

برای مطالعه بیشتر به منابع زیر رجوع کنید:

  1. مصدق راد، علی محمد. درسنامه سازمان و مدیریت تخصصی بیمارستان (1)، انتشارات دیباگران تهران، 1383
  2. مصدق راد، علی محمد. درسنامه سازمان و مدیریت تخصصی بیمارستان (2)، انتشارات دیباگران تهران، 1383
  3. مصدق راد، علی محمد. کلیات مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، انتشارات دیباگران تهران، 1381